معماری تماشایی بقعه شیخ صفی‌الدین را از دست ندهید!

سلام نو _ سرویس گردشگری: اردبیل، یکی از شهرهای زیبای کوهستانی با مناظر طبیعی زیباست و جاذبه های تاریخی، فرهنگی و طبیعی فراوانی دارد. یکی از جاذبه هایی که در سفر به اردبیل می توانید بازدید کنید، آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی (Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble) است. شیخ صفی الدین از بزرگانی بود که در عهد صفویه در منطقه مغان زندگی می کرد. وی در عین حال شاعر بوده و اشعار آذری زیادی از خود به جا گذاشته است. وی در سال ۶۵۰دقمری چشم به جهان گشود و در ۸۵ سالگی در سال ۷۳۵ قمری دار فانی را وداع گفت. محل دفن شیخ صفی الدین خانقاهش شد و بعدها در این محل بنایی احداث گردید. در این بنا علاوه بر شیخ صفی الدین، افرادی چون شاه اسماعیل اول و همسرش نیز آرمیده اند.

درباره آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی

اردبیل شهری پر از جاذبه های دیدنی است که یکی از بهترین نمونه های آن آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی می باشد. شیخ صفی الدین یکی از بزرگان عهد صفویه بود که در منطقه مغان زندگی می کرد.

او شاعر نیز بوده که اشعار زبان آذری بسیاری دارد. او در سال ۶۵۰ قمری به دنیا آمد و در سال ۳۷۵ قمری در ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت. خانقاه او محل دفنش انتخاب شد و سپس بنایی در آنجا ساختند. این بنا علاوه بر شیخ صفی الدین آرامگاه افرادی چون شاه اسماعیل اول و همسرش می باشد.

این آرامگاه مساحت بزرگی دارد که در زمان های مختلف بناهای متعددی در آن جا ساخته شده اند. آغاز ساخت این بنا در زمان زندگی خود شیخ صفی الدین شکل گرفت. او و فرزندانش مانند صدرالدین موسی و خواجه علی سیاهپوش برای درست کردن خوانقاهی این محل را انتخاب کردند و بخشی از آن را ساختند.

البته منزل او نیز در همین بنا بود. پس از اینکه شیخ صفی الدین از دنیا رفت و طبق وصیت او پیکرش در همانجا دفن شد. شاه طهماسب اول به دلیل ارزشی که شیخ صفی الدین برای او داشت، تصمیم گرفت که این مجموعه را گسترش دهد. برای گسترش بنا تصمیم گرفته شد که هفت بخش به آن اضافه گردد که نشانه هفت مرحله عرفان باشد.

این هفت بخش برای رسیدن به بقعه در نظر گرفته شد. این ۷ بخش با ۷ دروازه از هم جدا شدند که آن ها نشانه های هشت نگرش صوفیگری بود. شاهان دیگر صفوی نیز بخش های دیگری به این مجموعه اضافه کردند.

معماری جذاب و دیدنی بقعه شیخ صفی‌الدین

مجموعه خانقاه و بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی از بخش‌های مختلفی از جمله حرم و دارالحفاظ، مقبره شاهزادگان، دارالحدیث یا طاق متولی (محل اقامت متولیان آستانه و برپایی جلسات درس و بعدها محل دفن برخی بزرگان صفوی)، مزار برخی از امیران و سران خاندان صفوی، محوطه شهیدگاه، محل جلوس شیخ صدرالدین موسی، آشپزخانه، دیگ خانه، انبار، آرامگاه مشایخ صوفیه در حجره رو به مزار شیخ صفی، شربت خانه (محل پخت حلوا و شیرینی)، نقاره خانه تشکیل شده است.

آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی از سال ۷۳۵ تا ۱۰۳۸ هجری قمری همواره شاهد تغییرات و افزوده شدن بخش های مختلف و متعدد بوده و به همین سبب ارزش معماری بسیار خاص و بالایی دارد. دو لنگه چوبی در سردر ورودی آرامگاه وجود دارند که رو به حیاط باز می شوند. سردر اصلی آرامگاه که عالی قاپو نام دارد، دقیقا مقابل همین جا است.

این سردر در دوران شاه عباس دوم ساخته شده و در حال حاضر به دلیل نگهداری شدن در انبار بقعه قابل بازدید نیست. یک حیاط بزرگ مستطیلی شکل در غرب آرامگاه وجود دارد و دو حوض سنگی مربوط به دوره صفویان را در خود جای داده است. دیوارهای آجری حیاط با طاقچه ها و طاق نماها بسیار جذاب و دیدنی هستند.

از نظر برخی کارشناسان قدیمی ترین قسمت مجموعه آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی به چله خانه جدید (قربانگاه) مربوط است. بنای این بخش از آرامگاه بیشتر از سایر بخش ها آسیب دیده است اما حجره های آجری با طاق قوسی در قسمت غربی آن به چشم می خورند. از بقایای راه پله ای این بخش می توان حدس زد که در بالای چله خانه احتمالا طبقه دیگری وجود داشته است. کارشناسان معتقدند معماری این بنا نشان دهنده آن است که خانقاه شیخ صفی الدین همینجا بوده است. یکی دیگر از بخش های مجموعه آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی سردر عباسی است. این سردر در عرض شرقی راهرو میانی قرار دارد. در این سردر کتیبه ای وجود دارد که نام شاه عباس با تاریخ ۱۰۳۶ رویش نوشته شده است.

علاوه بر این، یکی دیگر از بخش های مجموعه آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی قندیل خانه یا صحن اصلی است. قندیل خانه به یک محوطه مستطیلی شکل گفته می شود که زمینش سنگ فرش باشد و یک حوض سنگی کم عمق میانش قرار بگیرد. در این بخش از مجموعه یک چاهی وجود داشته که از آن برای تأمین آب استفاده می شده که امروز رویش را پوشانده اند و قابل مشاهده نیست.