به گزارش سلام نو این ۳ روز هم آدابی مانند خرم روز دارد و مردم در این ۳ روز هم تعطیل بودند و به جشن و پایکوبی می‌پرداختند.
غذاهایی مانند آش می‌خوردند تا از سرمای زمستان در امان بمانند.
می‌گویند در این روزها و خرم روز مردم در کنار یک درخت سرو که نماد ایستادگی در مقابل سرماست، تجمع می‌کردند و قول می‌دادند تا سال بعد درخت سرو دیگری بکارند.
جشن‌های دیگری مانند میدیارم‌گاه و سیرسور نیز در دی ماه برگزار می۲شده است که هر کدام داستان خود را دارند.
برای مثال در جشن سیرسور به یاد جمشید بزرگ، پادشاه ایران زمین که دیوها او را کشتند، مردم گوشت را با سیر طبخ می‌کردند و می‌خوردند تا از دیوها در امان بمانند.
چند پیام تبریک برای روز به آذر روز
جشن خرم روز،
روز میلاد خورشید
روز پیروزی روشنایی
و نوید دهنده طولانی شدن روشنایی روز
بر همگان مبارک
لطف بزرگ خورشید
گرما نیست
سایه ای ست که مرا از تنهایی نجات می دهد.
روز میلاد خورشید مبارک
جشن خرم روز،
روز برابری و برادری و عدالت بشریت،
روز تمام مردم است،
در این روز چه شاهان و رعیت همه لباس ساده‌ای به تن می‌کردند تا همه در نظر یکسان و برابر به نظر برسند.
جشن خرم روز بر همگان مبارک
روز اول دی ماه مصادف است با روز میلاد خورشید یا به عبارت دیگر جشن خرم روز، این روز را در ایران باستان جشن می گرفتند.
زرتشتیان و پارسیان روز میلاد خورشید را بسیار ویژه برگزار می کردند و آن را مورد احترام قرار می دادند.
جشن میلاد خورشید مبارک
جشن باستانی خرم روز و میلاد خورشید بر همه ایرانیان خجسته باد.
خورشید را دوست داشته باشی یا نه
هر روز صبح طلوع میکند
درست مثلِ
دوست داشتنِ تو در من..!
روز میلاد خورشید مبارک
جشن خرم روز به عنوان یکی از جشن های دیگان، به تولد خورشید و طولانی شدن روز و روشنایی برمی گردد.
این روز بر همه ایرانیان مبارک
بیا با هم حرف بزنیم
مثل خورشید با گل آفتاب گردان
تو بگویی و
من دورت بگردم!
روز میلاد خورشید مبارک
تاریخ جشن دی به آذر
زمان برگزاری دی به آذر روز، دومین جشن دیگان - در تاریخ ۸ دی ماه هرسال میباشد .
دی به آذر، روز هشتم از هر ماه در گاهشماری زرتشتیان است. دی یکی از نام‌های اهورامزداست.
«دی» (اوستایی:«دَثوش») به چم (:معنی) پروردگار، دادار، آفریننده و جهاندار زیبایی‌ها است. در گاه شماری زرتشتی، روز نخست هر ماه اورمزد روز نامیده می‌شود، سه روز دیگر به نام اهورامزدای بی‌همتاست که به واژه‌ی دی آمده و از آن سخن گفته شده است.
در هر ماه سه روز با نام «دی» شناخته می‌شود. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه زرتشتی به نام «دی» است مانند دی به آذر ، روز هشتم هر ماه، دی به مهر، روز پانزدهم از هرماه، دی به دین، روز بیست و سوم از هر ماه.
برای باز شناختن هر یک از این سه روز ، نام روز پس از آن به واژه‌ی دی پیوند داده شده است برای نمونه فردای روز دی بآذر روز آذر است.
روزهای دی در هر ماه روزهای نیایش همگانی، به آتشکده رفتن، آسایش و دست از کار کشیدن زرتشتیان است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
روز دی است خیز و بیار ای نگار می
ای ترک، می بیار که ترکی گرفت دی
می ده برطل و جام که در بزم خسروی
بنشست شاه شاد ملک‌ارسلان به می
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
سر شوی و موی و ناخن پیرای
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
به (دی‌بآذر) اندر سر و تن بشوی/ بپیرای ناخن، بیارای موی
رخدادهای ملی در این روز
به سال ۱۶۱۴ میلادی، شاه عباس در پاسخ به فرستاده‌ی پادشاه اسپانیا که بار دیگر خواسته بود که ایران، بحرین را به اسپانیا بدهد، گفت؛ بحرین برپایه‌ی اسناد موجود و فرهنگ مردم آن، جزیی از گستره‌ی ایران است و او بر سر گستره‌ی ایران با کسی گفت‌وگو و مصالحه نخواهد کرد.
اگر پادشاه اسپانیا از آن گوشه‌ی جهان، خواهان بحرین است تنها با جنگ می‌تواند آن را از ما بگیرد که گمان نمی‌کنم در جهان، ارتشی یافت شود که بتواند با سربازان ایران، رویارو شود.
شاه عباس به این فرستاده گفته بود؛ مهمان‌نوازی خوی و شیوه‌ی ماست، ولی این واپسین‌بار باشد که چنین پیامی برای ما بیاوری.
در سال ۱۳۵۹ خورشیدی نخستین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی در تهران و در ساختمان سنای پیشین آغاز به‌کار کرد.
در سال ۱۳۰۹ خورشیدی(۲۷ماه مه ۱۹۳۰) دولت وقت، امتیاز چاپ اسکناس‌های ایران را که تا آن زمان منحصرا در دست انگلیسی‌ها بود لغو کرد و برای این کار خود، ۲۰۰ هزار لیره به انگلیسی‌ها غرامت پرداخت کرد!
رخدادهای زرتشتی در این روز
درگذشت اردشیر مرادیان کوهنورد زرتشتی
دلیل نامگذاری به آذر روز
به گزارش سلام نو دی یکی از نام‌های اهورامزدست و در اوستا به صورت دَثوش یا دَدوش یا دَذوه صفت و به معنی آفریننده آمده‌است. روز هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه دی برای آنکه نام این روزها با نام ماه یکی شده، اعیاد دانسته می‌شد.
در گاهشمار زرتشتی سال به ١٢ ماه ٣٠ روز بخش می‌شود که هر روز به نامی آراسته است. امروز هشتمین روز ماه امرداد در گاهشمار زرتشتی است. نام این روز «دی به آذر» است.
«دی»(اوستایی:«دَثوش») به چم(:معنی) پروردگار و دادار است.
در هر ماه سه روز با نام «دی» داریم: روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه زرتشتی به نام «دی» است که برای پرهیز از اشتباه با پسوند نام روز پس از خود شناخته می‌شوند؛ برای نمونه فردای روز دی بآذر روز آذر است.
روزهای دی در هر ماه روزهای نیایش همگانی، به آتشکده رفتن و آسایش و دست از کار کشیدن زرتشتیان است.
گل «بادرنگ» نماد این روز است.
دی به آذر، دومین جشن دیگان است که در روز هشتم دی ماه جشن گرفته می‌شود. در این روز نیز زرتشتیان مانند سایر جشن‌ها به نیایش اهورامزدا می‌پردازند.
ایرانیان قدیم، گذشته از جشن‌هایی که به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌کردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه جشن می‌گرفتند.
از این گونه جشن‌ها در ماه‌های پیش، جشن‌هایی چون تیرگان و مهرگان را داشتیم. اما ماه دی تفاوتی اساسی با ماه‌های دیگر دارد.
از یک سو، «دی» نام هیچ یک از امشاسپندان یا ایزدان آیین زردشت نیست، در حالی که دیگر ماه‌های سال و بیشتر روزهای ماه با نام این نیروهای مینوی نامگذاری شده‌اند که هنوز هم این نام‌ها در تقویم ایرانی باقی است.
از سوی دیگر، در هر ماه، سه روز به نام «دی» نامگذاری شده است و به این ترتیب، در ماه دی سه جشن با نام دیگان داریم. «دی» از چنان اهمیتی برخوردار بوده که سه روز در هر ماه را به نام خود اختصاص داده است.
دی یا دتوشو DATOSHU به معنی دادار و آفریدگار است و در نامه های اوستایی اغلب به جای واژه اهورامزدا به کار رفته است.
اگر به نام سی روز ماه توجه کنید مشاهده می نمایید که روزهای هشتم و پانزدهم و بیست و سوم هر ماه به نام دی نامگذاری شده که برای تمیز آنها از همدیگر هر یک به نام روز بعدش خوانده شده است و اورمزد که آن هم نام خداوند می باشد.
بدین گونه اورمزد، دی به آذر ، دی به مهر و دی به بدین. بنابراین در ماه دی چهار روز به نام خدا نامیده و در ماه دی چهار بار جشن دیگان برگزار می شود.
در ایران باستان نخستین جشن دیگان در ماه دی یعنی روز اورمزد و دی ماه خرم روز نام داشته است و در این روز که شب پیش، بزرگترین شب سال بوده است پادشاه و حاکم، دیدار عمومی با مردم داشته است.
اکنون هر خانواده زرتشتی میوه هایی مانند انار و هندوانه و خربزه و آجیل و شیرینی تهیه می کند و تا پاسی از شب اورمزد و دی ماه (شب چله ) همه با شادی و خرمی شب را می گذرانند.
دی به آذر (روز هشتم دی / روز جمعه در سال ۱۴۰۲ )
دومین جشن دیگان می باشد که در روز هشتم دی ماه جشن گرفته می شود. در این روز نیز زرتشتیان مانند سایر جشن ها به نیایش اهورامزدا می پردازند.
دی به مهر (روز پانزدهم دی)
سومین جشن دیگان می باشد که در پانزدهمین روز دی ماه برگزار می شود. در این روز نیز زرتشتیان مانند جشن های گذشته دیگان به نیایش خداوند و پس از آن به شادی می پردازند.
دی به دین (روز بیست و سوم دی)
چهارمین و آخرین جشن دیگان در روز بیست و سوم برگزار می گردد. در این جشن نیز زرتشتیان مانند سایر جشن ها به نیایش اهورامزدا و پس از آن به شادی می پردازند.
جشن‌های دی ماه
دی ماه، نخستین روز آن خرم روز است و این روز و ماه هر دو به نام خداوند است که «هرمز» نامیده می‌شود، یعنی حکیم و دارای رای و آفریدگار.
در این روز عادت ایرانیان چنین بوده که پادشاه از تخت شاهی پایین می آمد و جامه‌ای سفید می‌پوشید و در بیابان بر فرش‌های سپید می‌نشست و دربان و یساولان را که شکوه پادشاه با آنها است به کنار می‌راند و هر کس که می‌خواست پادشاه را ببیند، خواه دارا و خواه نادار بدون هیچ‌گونه نگهبان و پاسبان، نزد شاه می‌رفت و با او به گفت‌وگو می‌پرداخت و در این روز پادشاه با برزگران می‌نشست و در یک سفره با آنها خوراک می‌خورد و می‌گفت که من مانند یکی از شماها هستم و با شماها برادرم، زیرا استواری و پایداری جهان به کارهایی است که به دست شما انجام می‌شود و امنیت کشور نیز با من است، نه پادشاه را از مردم‌گریزی است و نه مردم را از پادشاه.
اگر به نام سی روز ماه توجه کنید مشاهده می‌کنید که روزهای هشتم و پانزدهم و بیست و سوم هر ماه به نام دی نامگذاری شده که برای تشخیص آنها از همدیگر هر یک به نام روز بعدش خوانده شده است.
برای هر یک از این روزها در دی ماه آیین‌هایی هم نقل شده است و برخی از این جشن‌ها نام خاصی هم به خود گرفتند.
- روز نخست دی ماه (اورمزد روز در دی ماه) = نخستین جشن دیگان: خرم روز
- روز هشتم دی ماه (دی به آذر روز در دی ماه) = دومین جشن دیگان
- روز پانزدهم دی ماه (دی به مهر روز در دی ماه) = سومین جشن دیگان: جشن تبیکان
- روز بیست و سوم ماه (دی به دین روز در دی ماه) = چهارمین جشن دیگان
دی به آذر، دی به مهر و دی بدین با نخستین روز ماه که اورمزد روز است، ارتباط دارند.
پس این چهار روز به یکدیگر پیوند دارند و شاید به همین دلیل است که برخی از پژوهشگران در دی ماه چهار جشن دیگان در نظر گرفتند.
بنابراین در ماه دی، چهار روز به نام خدا نامیده و در ماه دی چهار بار جشن دیگان برگزار می‌شود.
در ایران باستان نخستین جشن دیگان در ماه دی یعنی روز اورمزد و دی ماه، خرم روز نام داشته است و در این روز که شب پیش، بزرگترین شب سال بوده است پادشاه و حاکم، دیدار عمومی با مردم داشته است.
اکنون هر خانواده زرتشتی میوه‌هایی مانند انار و هندوانه و خربزه و آجیل و شیرینی تهیه میکند و تا پاسی از شب اورمزد و دی ماه (شب چله) همه با شادی و خرمی شب را می‌گذرانند.
دی به آذر، دومین جشن دیگان است که در روز هشتم دی ماه جشن گرفته می‌شود. در این روز نیز زرتشتیان مانند سایر جشن های ایران باستان به نیایش اهورامزدا می‌پردازند.
«آتورپات مانسپندان» یکی از بزرگترین روحانیان زردشتی دوران ساسانیان درباره دی به آذر روز می‌گوید:
دی به آذر روز، به شستشوی سر و پیرایش موی و ناخن بپردازید.
نظر شما