دو قلعه جالب در سیب و سوران که باید دید

سلام نو _ سرویس گردشگری: جاذبه‌های دیدنی؛ قلعه‌های سب، کَنت و پَسکوه؛ تپّه‌ی شنی ریگ ملک، سنگ نگارهای تاریخی درّه‌ی واستانه دهستان پسکوه و مجموعه‌ی طبیعتی بکر رشته کوه بیرک که شامل حیاط وحش از جمله زادگاه پلنگ ایرانی و انواع حیوانات اهلی و همچنین مناظر زیبای طبیعی کوه و آبشارهای هشّانی، پورینکی، بن گر و غارهای صداکی و درّه شیران است.

منطقه حفاظت‌شده ۷۳ هزار هکتاری بیرک با گونه‌های خاص و کمیاب جانوری در شرق شهرستان سوران، یکی‌از زادگاه‌های پلنگ ایرانی است که هم‌اکنون با خشکسالی‌ها برای تداوم حیات می‌جنگد.

قلعه سب

در روستای سب از توابع بخش مرکزی، حدودا ۸ کیلومتر از سوران(مرکز شهرستان) فاصله دارد؛قلعه‌ی سب شکوه معماری بلوچستان و بلندترین بنای خشتی و گلی ایران است.

این قلعه از دوران صفویه به یادگار مانده و مرکز حکومت ملوک الطوایف شهرستان سراوان بزرگ بوده که امروزه با استقلال یافتن شهرستان سیب و سوران و مهرستان، از حوزه جغرافیای سراوان خارج شده است.

سب سالم ترین قلعه‌ای است که از دوران اسلامی به جا مانده. این قلعه در اوایل قرن دوازدهم هجری مرکز حکمرانی حاکم محلی، «ملک دینارخان» و فرزندانش بود .این قلعه زیباترین و بلندترین بنای خاکی کشور است و شروع بنایش در دوره صفویه بوده است که تاکنون حداقل سه بار تعمیر شده و بناهایی به آن اضافه شده است.

زیباترین و سالم ترین قلعه ای است که از دوران اسلامی سیستان و بلوچستان به جا مانده است. آیینه تمام نمای این قلعه که حاکمان صفویه و بعد از آن ها است، از جمله 27 بنای تاریخی استان است که هنوز پابرجاست. قلعه سب در اوایل قرن دوازدهم هجری مرکز حکمرانی حاکم محلی بوده است.

نام قلعه “سب” از نام روستای “سیب” به معنی جایگاهی که در آن آب روان است، گرفته شده است. این واژه به طایفه های کهن در سراوان هم اطلاق می شود.

قلعه کنت

یکی از مهم ترین اثار باستانی روستای کنت قلعه ای می باشدکه در ۱۵ کیلومتری بخش هیدوچ و در ۴۵ کیلومتری شهرستان سیب وسوران قرار دارد.

قلعه کنت بر روی صخره ای در سه طبقه احداث شده است و ورودی این قلعه در قسمت جنوبی ان در حدود ۱۳ متر از سطح زمین ارتفاع دارد که به حیاط جنوبی قلعه منتهی می شود.

این قلعه به دستور حاکم محلی و توسط معماران بومی در دوره افشاریه ساخته شده است.طبقه دوم وسوم ان حاکم و اقوامش زندگی می کردند. مردم عادی حق زندگی در قلعه را نداشتند این قلعه از خشت وگل خام ساخته شده است.

ناگفته نماند که این بنا بر روی یک تپه ساخته شده است ومردم خشت هارا از پائیین تپه با خر یا اسب به بالای تپه می بردند و جه بسا ان مردمانی که هیچ وسیله برای بار بردن نداشتند خشت هایی باابعاد ۴۰در۴۰ را بر پشت خم شده خود گذاشته و به بالا ی تپه می بردند.

مردم در یک صف بزرگ طویل ایستاده بودنند وموادو مصالح را دست به دست به محل کار می بردند تا کارشان زودتر تمام شودودر صورت کوتاهی توسط حاکم وقت تنبیه می شدند.این قلعه در زمینی با مساحت ۹۷۰ متر وزیر بنای ۸۴۰متر ساخته شده است.

سبک معماری این اثر تاریخی همچون قلعه سیب میباشد که درب ورودی این بنا درظلع جنوبی قلعه واقع شده است پوشش سقفی ان از تنه درخت خرما وشاخه های ان به نام کرز میباشد درب وپنجره های ان چوبی بوده وجاه اب ان نیز در حصار قلعه واقع شده است که مخصوص غلامان و حیوانات که قلعه بوده است.

آب آشامیدنی حاکم روستای کنت از روستای سیب تهیه می شد زیرا در ان زمان آب سیب آبی شیرین بدون هیچ گونه املاهی بوده است وخدمت گذاران از روستای کنت حرکت میگردند وبعد از سه روز به روستای سیب میرسیدند و اب را داخل مشک می کردند وبه نزد حاکم میاوردند.

دستور ساخت قلعه را سردار شهسوارصادر کرده است که در آن زمان از قدرت زیادی بر خوردار بوده است.بیشترین قدرت درآن زمان در اختیار اقوامی به نام سرداران بوده است والقابی به نام حاکم وجود نداشته است.

سرداران برای ساختن این قلعه مردم را به زور وادار به کار می کردند . مردم با الاغ و قاطر خشت گل را را بالا ی کوه(چون قلعه را باید بالا ی کوه می ساختند) می بردند . مردم در یک صف بزرگ طویل ایستاده بودنند وموادو مصالح را دست به دست به محل کار می بردند تا کارشان زودتر تمام شود.

سردار شهسوار سعی می کردبا انجام کار خوب توجه مردم را به خود جلب کند تا ازآنها برای انجام کارهای خویش واهدافش اشتفاده کند .بعد از آن که اتاق های پایین قلعه تمام شد،سردار شهسوار برای سکونت و حکمرانی به آنجا رفت .پس از اینکه سردار شهسوار ازدنیا رفت پسرش به سرداری رسید.

این قلعه در سه طبقه و با استفاده از خشت و گل خام، به دستور فردی قدرتمند به نام سردار شهسوار ساخته شده است.

طبقه اول به غلامان و کنیزان اختصاص داشت و اسطبل اسب و محل نگهداری گاو و گوسفندهای سردار در آن قرار گرفته بودند. طبقه دوم و سوم نیز محل زندگی سردار و خانواده‌اش بود. مردم عادی حق ورود به قلعه را نداشتند.