خودزشت‌انگاری؛ رنج درونی از ظاهری خیالی

به گزارش سلام نو آنطور که ایسنا نوشته است این اختلال روانی، فرد را در زندان نقص‌های خیالی ظاهر خود اسیر می‌کند و عزت نفس و شادی او را به تاراج می‌برد.

نشانه‌های خودزشت‌انگاری

• نگرانی دائمی درباره نقص‌های ظاهری: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری دائماً در حال نگرانی و اضطراب درباره نقص‌های ظاهری خود است. این نقص‌ها می‌توانند واقعی یا خیالی باشند، اما برای فرد بسیار بزرگ و مهم جلوه می‌کنند.
• مقایسه مداوم خود با دیگران: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری به طور مداوم خود را با دیگران مقایسه می‌کند و احساس می‌کند که از آنها زشت‌تر و بی‌ارزش‌تر است.
• انتقاد شدید از ظاهر خود: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری به طور مداوم از ظاهر خود انتقاد می‌کند و هیچگاه از آن راضی نیست.
• تلاش برای پنهان کردن نقص‌های خیالی: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری تلاش می‌کند تا نقص‌های خیالی خود را با استفاده از لباس، آرایش مو، کلاه و یا سایر روش‌ها پنهان کند.
• اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری به دلیل ترس از قضاوت دیگران، از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کند.
• افسردگی، اضطراب و عزت نفس پایین: خودزشت‌انگاری می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب و عزت نفس پایین شود.

رفتارهای خودزشت‌انگاران

• پنهان کردن قسمتی از بدن با لباس، آرایش مو یا کلاه: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است برای پنهان کردن نقص‌های خیالی خود، از لباس‌های گشاد، آرایش موی زیاد یا کلاه استفاده کند.
• عمل‌های زیبایی مکرر: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است برای رهایی از نقص‌های خیالی خود، به طور مکرر عمل‌های زیبایی انجام دهد.
• نگاه مداوم در آینه یا دوری از آن: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است به طور مداوم در آینه نگاه کند تا نقص‌های خود را بررسی کند و یا از آینه دوری کند تا مجبور به دیدن خود نباشد.
• ورزش افراطی: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است برای تغییر ظاهر خود به طور افراطی ورزش کند.
• تغییر مداوم لباس: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است به طور مداوم لباس خود را عوض کند تا نقص‌های خود را پنهان کند.
• کندن پوست صورت: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است به دلیل نارضایتی از ظاهر خود، پوست صورت خود را کند.
• افکار خودکشی: در موارد شدید، خودزشت‌انگاری می‌تواند منجر به افکار خودکشی شود.
• اختلال در تغذیه: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است به دلیل نارضایتی از ظاهر خود، دچار اختلال در تغذیه مانند پرخوری عصبی یا بی‌اشتهایی عصبی شود.
• اعتیاد به الکل و مواد مخدر: فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری ممکن است برای رهایی از درد و رنج خود، به الکل و مواد مخدر اعتیاد پیدا کند.

علل خودزشت‌انگاری

• تبلیغات ناسالم زیبایی: تبلیغات ناسالم زیبایی در رسانه‌ها، معیارهای غیرواقعی از زیبایی را به نمایش می‌گذارند و باعث می‌شوند افراد احساس کنند که به اندازه کافی زیبا نیستند.
• تجربیات منفی در دوران کودکی: تجربیات منفی در دوران کودکی مانند مورد تمسخر قرار گرفتن یا مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، می‌تواند منجر به خودزشت‌انگاری در بزرگسالی شود.
• ژنتیک: تحقیقات نشان داده است که ژنتیک نیز می‌تواند در ابتلا به خودزشت‌انگاری نقش داشته باشد.
• بیماری‌های روانی مانند افسردگی: افراد مبتلا به بیماری‌های روانی مانند افسردگی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به خودزشت‌انگاری هستند.

درمان خودزشت‌انگاری

• درمان شناختی رفتاری: درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از موثرترین روش‌های درمان خودزشت‌انگاری است. در این روش، درمانگر به فرد کمک می‌کند تا افکار و باورهای منفی خود را درباره ظاهر خود شناسایی و تغییر دهد.

• دارودرمانی: در برخی موارد، ممکن است از دارو برای درمان علائم افسردگی و اضطراب مرتبط با خودزشت‌انگاری استفاده شود.
• گروه درمانی: گروه درمانی می‌تواند به افراد مبتلا به خودزشت‌انگاری کمک کند تا با افراد دیگر که تجربیات مشابهی دارند، ارتباط برقرار کرده و از آنها حمایت دریافت کنند.
• خانواده‌درمانی: خانواده‌درمانی می‌تواند به اعضای خانواده فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری کمک کند تا درک بهتری از این اختلال پیدا کرده و از فرد مبتلا حمایت کنند.

راه‌های کمک به خود

• صحبت با یک دوست یا عضو خانواده مورد اعتماد: صحبت با یک دوست یا عضو خانواده مورد اعتماد می‌تواند به فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری کمک کند تا احساسات خود را بیان کند و از آنها حمایت دریافت کند.
• تمرکز بر نقاط قوت خود: تمرکز بر نقاط قوت خود می‌تواند به فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری کمک کند تا عزت نفس خود را افزایش دهد.
• محدود کردن زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی: شبکه‌های اجتماعی می‌توانند تصویری غیرواقعی از زیبایی را به نمایش بگذارند و خودزشت‌انگاری را تشدید کنند. بنابراین، فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری باید زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی را محدود کند.
• تمرین خودآگاهی و شفقت به خود: تمرین خودآگاهی و شفقت به خود می‌تواند به فرد مبتلا به خودزشت‌انگاری کمک کند تا افکار و احساسات خود را بدون قضاوت درک کند و به خود مهربان باشد.
• مراجعه به متخصص روانشناس: اگر شما یا کسی که می‌شناسید دچار خودزشت‌انگاری هستید، حتماً به یک متخصص روانشناس مراجعه کنید.

خودزشت‌انگاری، اختلالی قابل درمان است.

با کمک متخصصان و تلاش خودتان، می‌توانید از زندان نقص‌های خیالی رها شده و زیبایی واقعی خود را درک کنید.

به یاد داشته باشید:

• شما تنها نیستید.
• زیبایی واقعی در درون شماست.
• شما ارزشمند هستید و لیاقت شاد بودن را دارید.

همین امروز برای رهایی از خودزشت‌انگاری قدم بردارید.