روز جهانی کارگر سال ۱۴۰۳ چه روزی است؟ + دلیل نامگذاری روز کارگر

به گزارش سلام نو کارگران قشر زحمت کش جامعه هستند که با تلاش های خود چرخ های اقتصادی جامعه را به حرکت در می آورند.

روز جهانی کارگر همه ساله در اول ماه می(برابر با اردیبهشت) برگزار می شود.۱ می به عنوان یادبود دستاوردهای جنبش کارگری شناخته می‌شود.به مناسبت روز جهانی کارگر؛ کارگران در بیش از ۸۰ کشور جهان دارای تعطیلات رسمی هستند این کار با هدف تجلیل از کمک های کارگران، ترویج حقوق آنها، و بزرگداشت جنبش کارگری تعیین شده است. این روز در تقویم رسمی کشورمان برابر با چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ است.

روز جهانی کارگر، جشن کارگران و روزی است که مردم برای کار شایسته و دستمزد منصفانه مبارزه می‌کنند. به لطف اقداماتی که کارگران طی سالیان متمادی انجام داده شده است، میلیون‌ها نفر حقوق و حمایت‌های اساسی کسب کرده‌اند. حداقل دستمزد تعیین شده است، محدودیت‌هایی برای ساعات کار وجود دارد و مردم حق دارند از تعطیلات با حقوق و دستمزد بیماری برخوردار شوند.

روز جهانی کارگر سال ۱۴۰۳

روز جهانی کارگر یادبود و مراسمی است که از سوی طبقات کارگر هر ساله در روز یکم ماه می (برابر با ۱۱ اردیبهشت) برگزار می‌شود. روز کارگر در سال ۱۴۰۳ به دلیل کبیسه بودن از ۱۱ اردیبهشت به ۱۲ اردیبهشت تغییر پیدا کرد.

تاریخ دقیق روز کارگر در سال ۱۴۰۳ و تقویم رسمی ایران برابر است با :

چهارشنبه، ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
۱۴۰۳/۰۲/۱۲

تاریخ دقیق روز کارگر در تقویم میلادی مصادف است با :

Wednesday, May ۱, ۲۰۲۴
۲۰۲۴-۰۵-۰۱

تاریخ دقیق روز کارگر در تقویم قمری مصادف است با :

الأربعاء، ٢٢ شوال ١٤٤٥
۱۴۴۵/۱۰/۲۲

اول ماه می (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر است. این روز زمانی است برای جشن گرفتن کار تمام انسان‌ها. پس شاید بد نباشد به پاس تلاشی که در تمام روزهای سال می‌کنید، این روز را به خودتان اختصاص دهید. مثلا برای تغییری که در ذهن‌تان است تصمیم بگیرید، مدتی با خودتان خلوت کنید، سفر کوتاهی بروید یا یه وعده غذای خوش طعم برای خودتان بپزید. تمام این روز برای شماست و شما حتما شایسته این یک روز استراحت و آرامش هستید.

دلیل نامگذاری روز کار و کارگر

روز جهانی کارگر یادبودی از شورش کارگران آمریکائی در اول ماه مه ۱۸۸۶ در شیکاگو است که برای اعتراض به ساعت کار از ۱۰ ساعت به ۸ ساعت و دستمزد پایین انجام شده بود.این اعتصاب چهار روز طول کشید و در روز چهارم یعنی ۴ می ۱۸۸۶ کارگران با شلیک گلوله های پلیس مواجه شدند که در نهایت عده ای کشته و مجروح و بعداً چهارتن نیز اعدام شدند. با انتشار اخبار مربوط به این تظاهرات، کشتار و اعدام به سایر کشورها، هر ساله یادبودی برای این روز برگزار شد و به تدریج نخستین روز ماه می به عنوان روز جهانی کارگر نام گرفت. ده‌ها سال است که به این مناسبت در این روز،در کشورهای گوناگون (به استثنای ایالات متحده آمریکا، کانادا و چند کشور کوچک) مراسم ویژه برگزار می‌شود.

هدف از گرامیداشت روز کارگر؛ جلب توجه افکار عمومی از راه‌های مختلف به مشکلاتی است که کارگران با آن دست به گریبانند تا بدین طریق راه‌هایی برای تعدیل شرایط آنان گشوده شود.

در کشورهای مختلف در جهان روز کارگر همراه با مراسم و جشن‌هایی گرامی داشته می‌شود. گرامیداشت روزی که اعتراضات سراسری کارگران در آمریکا منجر به تعدیل شرایط آنان همچون کاهش ساعت اداره کار به ۸ ساعت در طول روز به طور رسمی و قانونی گردید. در سال‌های اخیر، در مراسم این روز کارگران و اتحادیه‌های کارگری خواستار حفاظت از منافع خود و دادن وجهه انسانی به اصلاحات اقتصادی هستند.

سیر تاریخی روز کارگر

این گرامیداشت بین المللی در اول ماه می برگزار می شود. ۱ می معمولاً با عنوان یادبود دستاوردهای جنبش کارگری شناخته می‌شود. روز جهانی کارگر در بیش از ۸۰ کشور جهان با تعطیلات رسمی مشخص شده است. این به منظور تجلیل از کمک های کارگران، ترویج حقوق آنها، و بزرگداشت جنبش کارگری است. در این روز تجمعات و اعتصابات اعتراضی در سراسر جهان برگزار می‌شود که گاهی به درگیری با پلیس منجر می‌شود. هدف اصلی این تجمعات دریافت حق و حقوق متناسب با شرایط کاری کارگران است.

در ماه می ۱۸۸۶، ۴۰۰۰۰۰ کارگر در بسیاری از مناطق ایالات متحده دست به اعتصاب زدند و خواستار یک روز کاری هشت ساعته شدند. اعتصاب به طور مسالمت آمیز آغاز شد، اما در سومین روز از اعتراضات در شیکاگو خشونت هایی رخ داد. پلیس به سمت کارگران غیرمسلح تیراندازی کرد و تعدادی از آنها را کشت.

روز بعد تظاهرات بیشتر شد و یک نفر بمب پرتاب کرد. هفت افسر پلیس و چهار کارگر در اثر انفجار بمب یا تیراندازی پلیس بلافاصله پس از بمب کشته شدند. فرد پرتاب کننده بمب هرگز شناسایی نشد، اما هشت کارگر دستگیر شدند. هفت نفر از آنها به اعدام محکوم شدند و یکی از آنها به ۱۵ سال زندان محکوم شد. این رویداد به نماد بین المللی مبارزه برای حقوق کارگران تبدیل شد.

پس از آن سال، اولین جشن اول ماه مه با تمرکز بر کارگران در ۱ می ۱۸۹۰ پس از اعلام آن توسط اولین کنگره بین المللی احزاب سوسیالیست در اروپا در ۱۴ ژوئیه ۱۸۸۹ در پاریس، فرانسه برگزار شد. قرار نبود روز جهانی کارگر یک رویداد سالانه باشد، اما موفقیت چشمگیر آن در سال ۱۸۹۰، دومین روز جهانی آن را به یکی از این رویدادها تبدیل کرد. از آن زمان، جنبش‌های کارگری در سراسر جهان با بزرگداشت اینروز و برگزاری راهپیمایی به مبارزه و کسب این حق ادامه داده‌اند.

با این حال، در سال‌های اخیر، شرایط کار در بسیاری از شرایط بدتر شده است. از زمان بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸، کار پاره وقت، کوتاه مدت و با دستمزد بد رایج‌تر شده است و مستمری‌های دولتی در خطر است. ما همچنین شاهد ظهور «اقتصاد گیگ» بوده‌ایم، که در آن شرکت‌ها کارگران را به طور معمول برای یک شغل کوتاه در یک زمان استخدام می‌کنند. این کارگران از حقوق معمول برای تعطیلات با حقوق، حداقل دستمزد یا حقوق مازاد بر کار برخوردار نیستند.

کارگر یعنی چی

کارگر، در لغت به معنای کارکننده و کسی که در کارخانه یا کارگاه کار می‌کند و مزد می‌گیرد است، و در مقابل کارفرما قرار دارد.
از نظر حقوقی نیز «کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند».

بر پایهٔ تعریف حقوقی کارگر، معیارهای تشخیص کارگر از دیگر شاغلان بدین شرح است

داشتن شخصیت حقیقی: کارگر باید شخصیتی حقیقی باشد، و نه حقوقی.

دریافت حق‌السعی از کارفرما: کارگر باید به ازای کاری که می‌کند حق‌السعی دریافت کند.

تبعیت از کارفرما: کارگر باید از دیگری در انجام کار تبعیت کند، یعنی کسی که برای انجام کار از کسی دستور نمی‌گیرد و به صورت مستقل برای خود کار می‌کند کارگر به‌شمار نمی‌آید.

از مهم‌ترین مشکلاتی که کارگران در کشور ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ استرس و فشار کار، تعطیلی کارخانجات، نبود امنیت شغلی، عدم دریافت حقوق و بی توجهی به میزان حقوق آن‌هاست. کارگران ما اغلب نگرانند که مبادا از کار اخراج شوند و البته این نبود امنیت شغلی می‌تواند آن‌ها را به رضایت و تسلیم در برابر بسیاری بی عدالتی‌ها سوق دهد. اعتراض به «قرارداد موقت» یکی از این موارد است. این روزها افزایش قیمت‌ها و پایین بودن قدرت خرید کارگران به دلیل دستمزد ناچیز کارگری، از مهم‌ترین دغدغه‌های جامعه‌ کارگری است. در سال ۱۳۹۷ شاهد اعتراض کارگرانی بودیم که ماه‌ها حقوق معوقه خود را دریافت نکرده بودند. اعتراض‌کارگران‌ هفت‌تپه و کارگران گروه ملی فولاد اهواز از این قبیل بود. و همچنان این مطالبات ادامه دارد…

در این میان کارگرانی غیر رسمی نیز وجود دارند که از حداقل حقوق کارگری همچون بیمه و حداقل حقوق قانونی و بازنشستگی و … محرومند.
طبق گزارشی از ایلنا در سال نود و هفت؛ ۸ تا ۱۰ میلیون کارگرِ مشاغل، کاذب نه آتیه دارند و نه بازنشستگی! بی شک وضع معیشتی نامناسب این قشر نیز ؛ نیازمند توجه و سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه در اقتصاد جامعه است.