وزارت ورزش ، سه سال، سه وزیر؟

دکتر حسن خسروی*: فکری که مبتنی بر عقلانیت بوده و بدور از هرگونه تعصب بیجا و هیجان کاذب باشد. سید حمید سجادی وزیر اسبق ورزش و جوانان از قهرمانان نازنین رشته دو و میدانی کشور بود که اتفاقا نگارنده خود نیز بارها و بارها در میادین ورزشی به عنوان یک دونده استقامتی در کنار او و حسین فاضلی و محرمعلی یافتیان و حکمعلی کاظمی و... دویده ام. این همه گفته می‌شد که وزیر ورزش بهتر است از میان ورزشکاران باشد و حضور سید حمید سجادی ورزشکار به عنوان سکاندار این وزارتخانه و عملکرد او بعد مدتی نشان داد که این خواسته بحق، همه مطلب را ادا نمی‌کند. با روی کارآمدن کیومرث هاشمی او نیز تلاش و کوشش خود را مبذول داشت تا ورزش کشور یک قدم  جلوتر رود و خدا وکیلی از او بدی و خیانت و کم کاری ندیدیم. اکنون که احمد دنیا مالی بر مسند وزارت نشسته است سوال اساسی اینجاست که او چه برتریهایی نسبت به سید حمید سجادی و کیومرث هاشمی دارد؟ آیا  دنیا مالی از سجادی ورزشی تر و قهرمان تر است؟ آیا دنیا مالی از کیومرث هاشمی دلسوزتر و قدرتمندتر و پای کار تر است؟ و این سوال اساسی دیگر که احمد دنیا مالی قرار است چه گلی بر سر این وزارتخانه بزند؟ حقیقت آن است که دنیا مالی اول از هر چیز باید یک روابط عمومی متخصص کاربلد ارتباط گستر  پاسخگو داشته باشد. دنیا مالی باید یک اتاق فکر از پیشکسوتان ورزشی کشور در کنار اتاق خود داشته باشد و قبل از هر اقدامی نظر مشورتی و تخصصی و عاقلانه آنها را جویا شود. دنیا مالی باید از لحاظ ساختاری وزارتخانه تکلیف وصله نچسب " جوانان "  از ورزش را روشن کند و به نظر می‌رسد که بهتر است امور جوانان وزارتخانه به معاونت زنان و خانواده رئیس جمهور منتقل و واگذار شود. آمایش سرزمینی نکته اساسی کار وزیر جدید است. مثلا اگر اسب سواری در منطقه گنبد مقام و منزلت و قدمت دارد پس عقلایی آن است که لااقل به ورزش اسب سواری در آن منطقه توجه جدی و مستمری شود. به همین ترتیب سایر شهرها و استان‌ها متناسب با استعدادهایشان برنامه ریزی و رفتار گردد. احمد دنیا مالی بایستی از سیاسی کردن ورزش پرهیز کرده و خود را اسیر امر و نهی های غیر کارشناسی و غیر حرفه ای این و آن نکند و هر جا که قادر به ادامه کار حرفه ای نبود شجاعانه کناره گیری کند چرا که ما آزمون و خطاهای بسیار کرده ایم که فقط باعث دورتر شدن ما از مدال‌ها و رکوردها و عناوین بین المللی شده است. دنیا مالی باید نیک بداند که ورزش اقتصاد است. ورزش فرهنگ ساز است. ورزش ثروت آفرین است. ورزش ابزار سلطه گری و برتری و سرآمدی است. او کافی است نگاهی به جدول مدال‌های المپیک پاریس داشته باشد و ببیند که کت در تن کیست؟ اشکال بزرگ مقوله  ورزش در کشور ما در طول چهل سال گذشته این بوده که ورزش اولویت و دغدغه مدیران و  کارگزاران ما نبوده و موضوعی دست چندم تلقی شده است حال آنکه ورزش باید در تار و پود زندگی فردی و اجتماعی مردم ظهور و بروز داشته باشد. ورزش هم مانند فیلم و موسیقی و... می‌تواند برای ما ارزش افزوده و درآمد سرشار ایجاد کند، پس چرا باید اسیر سیاست‌های غلط و سلیقه ای و جناحی باشد. اگر کیومرث هاشمی در طول دوره وزارت خود موفق بوده دیگر چرا در دولت چهاردهم باید او را کنار بگذاریم. چون مثلا در ستاد شهید  رئیسی کار و فعالیت داشته است؟!؟ این نوع نگاه ها و برخوردها همواره باعث نابودی ذخایر مدیریتی کشور ما شده است. مدیرانی که متخصص و دلسوز و توانمند هستند اما چون با فلانی نشست و برخاست داشته‌ اند بدرد ما نمیخورند. ما از احمد دنیا مالی انتظار معجزه و حرکتی شگفت انگیز نداریم. او الان در آستانه بودجه ریزی برای ورزش در سال ۱۴۰۴ است. باید بسیار مقتدرانه و عالمانه و با دوراندیشی لازم و کافی بودجه سال بعد وزارتخانه اش را ببندد تا نشان دهد چقدر عرضه و قابلیت دارد. احمد دنیا مالی باید با تدبیر و هوشیاری جلوی مهاجرت ورزشکاران ما را گرفته و آب رفته را به جوی بازگرداند. دنیا مالی اکنون باید با اقتداء به سرور و سالار جوانمردان و پهلوانان عالم، امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام، اقدام به هم افزایی کرده و همه نیروهای مستعد پراکنده در داخل و خارج از کشور را دور خویش جمع نماید و کاری کند کارستان. 

* مدرس دانشگاه و متخصص امور برنامه و بودجه کشور