سلام نو – سرویس بین‌الملل: «حقوق زنان در چارچوب قوانین اسلامی رعایت خواهد شد.» این وعده ذبیح‌الله مجاهد، یکی از سخنگویان طالبان، در اولین نشست خبری خود به جامعه زنان افغانستان بود. البته او هیچ‌گاه مشخص نکرد که منظورش از چارچوب قوانین اسلامی چیست و طالبان چه در سر دارد.
مجاهد در سخنانی گفت: «ما به زنان اجازه خواهیم داد در چارچوب های ما کار و تحصیل کنند. زنان در جامعه ما خیلی فعال خواهند بود.» با وجود این وعده‌ها سخنگوی طالبان نگفت که چهارچوب‌های آن‌های برای فعالیت و به طور مشخص پوشش زنان چیست.
با این همه گردهمایی زنان سیاهپوش حامی طالبان نشان داد که پوشش مطلوب این گروه به پوشش سیاه مطلوب داعش بدل شده است و طالبان بیش از پیش از سنت‌های افغانستان فاصله گرفته است.
با وجود تمام وعده‌ها طالبان اما زنان روز به روز شرایط بدتری را تجربه کردند. دانشگاه‌ها تا جایی که شد جدا شد. جایی که ظرفیت نبود دانشگاه دو شیفته شد و جایی که این امکان نبود نیز دیوار کشی بین دانشجویان رخ داد. کارمندان زن دولت به سر کار فراخوانده نشدند، بسیاری از مشاغل زن محور بسته شدند و در نهایت حضور زنان در شهرهای مختلف افغانستان هر روز کمتر و کمتر شد.
حالا اما به نظر می‌رسد که باید منتظر شنیدن خبرهای وحشتناک‌تری درباره زنان افغانستان باشیم، خبرهایی که با خشونت، سرکوب و در نهایت مرگ زنان گره خورده است.
بنا بر گزارش‌ها ماه‌جبین حکیمی، از بازیکنان تیم ملی والیبال بانوان افغانستان که در رده سنی جوانان بازی می‌کرد، توسط طالبان در شهر کابل سر بریده شد
ثریا افضلی از مربیان تیم ملی والیبال بانوان افغانستان کشته شدن این بانوی ورزشکار را در گفت‌وگو با «ایندیپندنت» فارسی تأیید کرد، اما گفت غیر از خانواده ماه‌جبین، کسی از زمان دقیق و چگونگی این اتفاق آگاه نیست. ماه‌جبین تا قبل از فروپاشی دولت پیشین افغانستان، در باشگاه والیبال شهرداری کابل بازی می‌کرد و از بازیکنان موفق این باشگاه بود. افضلی گفته که قتل ماه‌جبین حکیمی احتمالا در اوایل اکتبر رخ داده است و به‌دلیل اینکه خانواده‌اش تهدید شده‌اند در این مورد با کسی صحبت نکنند، این مسئله پوشیده مانده است.
پس از سقوط دولت اشرف غنی بسیاری احتمال دادند که زنان مشهور و نخبه افغان در معرض فشار، خشونت، تعرض و در نهایت قتل از سوی طالبان باشند، برای همین بسیاری از چهره‌های مشهور فرهنگی و هنری افغانستان و برخی از اعضای تیم‌های ملی ورزشی و علمی این کشور به هر شکل ممکن خاک افغانستان را ترک کردند.
در بخشی دیگر از فشار به جامعه زنان افغانستان باید به وحشت سایه افکنده بر سر قضات زن سابق اشاره کرد که این روزها مخفیانه زندگی می‌کنند و در خفا روزگار می‌گذرانند. بیش از ۲۲۰ قاضی زن به دلیل ترس از مجازات حکومت طالبان و البته مجرم‌هایی که روزگاری با حکم آنان زندانی بودند و امروز آزاد هستند مخفیانه زندگی می‌کنند.
آن چنان که گزارش شده است در ۲۰ سال گذشته، ۲۷۰ زن در افغانستان به مقام قضاوت رسیده و در این جایگاه کار کرده‌اند. آن‌ها بعنوان شماری از قدرتمندترین و برجسته‌ترین زنان کشور، از چهره‌های شناخته شده در جامعه افغانستان هستند، شناخته شدنی که امروز بلای جان آن‌ها شده.
با این تفاسیر چه در انتظار زنان افغان است؟ به نظر می‌رسد باید منتظر تیره و تار شدن هر چه بیشتر روزگار زنان افغانستان بود چون این فشارهای طالبان بین قشر سنتی جامعه افغانستان حامیانی نیز دارد. از سوی دیگر با وجود برخی مواضع بشر دوستانه بین‌المللی، بعید به نظر می‌رسد هیچ کشوری دنبال چانه زنی به نفع آینده زنان افغان باشد و بخواهد در چنین حوزه ایدئولوژکی با طالبان چانی‌زنی کند.
به نظر می‌رسد تنها راه نجات زنان افغانستان خودشان و اراده خلل ناپذیرشان باشد. اگر امیدی برای برداشتن چکمه طالبان از روی گلوی زنان افغانستان باشد در همین تلاش‌های زنانه است.
نظر شما