به گزارش سلام نو، عمادالدین باقی عصر سه شنبه در نشست ' جامعه مدنی و امنیت عرصه عمومی'در سندیکای شرکت های ساختمانی تهران افزود: اگر چه در حوزه جامعه مدنی دچار اشتباهاتی هستیم ولی امنیت بدون جامعه مدنی معنایی ندارد و در این راستا سیاستمداران باید درکشان از مفهوم امنیت را تغییر دهند.
آنها به جای توجه به مولفه های مدرن، نگاهشان به افزایش قدرت نظامی معطوف است.
این فعال مدنی تاکید کرد: آنچه کشور را حفظ می کند مردم و اعتماد است. با وجود مردم نباید دغدغه امنیت داشته باشیم حتی اگر موشک هم نداشته باشیم مردم با چنگ و دندان از کشور دفاع می کنند.
وی درباره آسیب شناسی جامعه مدنی در ایران، گفت: باید در بحث آسیب شناسی جامعه مدنی در ایران با نگاهی چند عاملی این موضوع را بررسی کرد. پس از دوم خرداد ماه سال 76 که بحث جامعه مدنی پربسامد شد، انجمن سازی را به انجمن بازی تبدیل شد.
باقی در ادامه به خطاهای جامعه مدنی در ایران فهرست وار اشاره کرد و گفت: نخستین مساله بدفهمی سنت و مدرنیته و تاثیرش در نوزا شدن جامعه مدنی است که در این مورد دو دیدگاه، شکاف 'سنت و مدرنیته 'و 'مدرنیته ادامه سنت ' وجود دارد.
وی با بیان آنکه جامعه مدنی در غرب پیشینه سه هزار ساله دارد، یادآور شد: در غرب عکس جامعه ما، ابتدا جامعه مدنی شکل گرفت و از دل آن احزاب سر برآوردند. جامعه مدنی می تواند به سنت پیوند بخورد و می توانیم جامعه مدنی همخوان با نهادهای سنتی خود بوجود آوریم.
وی ادامه داد: کارکردی که مسجد در جامعه سنتی داشت شبیه کارکرد نهادهای جامعه مدنی مدرن است. ما باید 'خود تاریخی مان' را اصلاح کنیم نباید خود را موسس بدانیم و بگوییم تاریخ از ما شروع شده است.
خیلی از سازمان های مردم نهاد (ان جی. او) در ساختن انقلاب مشروطه نقش موثری داشتند هنوز هم بیانیه های انجمن های زنان آن دوران را بخوانیم برای ما تازگی دارد.
باقی یادآور شد: مساله بعدی اشتباه گرفتن جامعه مدنی با جامعه سیاسی است. جامعه ای مدنی، جامعه ای است که در آن احزاب سیاسی بخش کوچک آن به شمار می رود و بخش زیادی از آن را نهادهای غیرسیاسی تشکیل می دهند. اگر چه عملکرد این نهادها پیامدهای سیاسی خواهد داشت.
این فعال اصلاح طلب اظهار کرد: تفکیک نقش ها و کارکردها از اصول پایه ای جامعه مدنی محسوب می شود حزب کارش تصرف قدرت است و انجمن ها وظایفشان مشخص است اما تداخل کارکردها و نقش ها باعث می شود که مثلا نهادهای صنفی از احزاب سیاسی فعالتر باشند.
باقی، کلی نگری و نفی جزیی نگری را از نشانه های بالینی توسعه نیافتگی دانست و خاطرنشان کرد: روشنفکران این جوامع خود را وارد همه زمینه ها می دانند. جامعه مدنی مقتدر، جامعه ای است که نهادهای کوچک محلی در آن وجود داشته باشد نه اینکه با توجه به انسان، هویت های محلی و کوچک نادیده گرفته شود.
این فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه گفت: خطای دیگر این است که فکر می کنند نهادهای مدنی سکوی پرتاب به قدرت، شهرت و امتیازات است که این نگاهی ضد جامعه مدنی محسوب می شود. در حالی که کارکرد ان. جی. او تربیت نیرو و کادرسازی است که مانع عقیم شدن مدیریت می شود.
باقی در بخش دیگر از سخنان خود به نادیده انگاشتن کارکرد اخلاقی جامعه مدنی اشاره و با تاکید براینکه در جامعه مدنی فضیلت های اخلاقی رشد می کند، اضافه کرد: جامعه مدنی 'من' و 'منیت' را به 'ما' تبدیل می کند. نهادهای مدنی از فردیت دفاع می کند و افراد را دور هم جمع می کنند تا از منافع دیگری دفاع کنند.
وی در ادامه به قصور دولت برای ساختن جامعه مدنی پرداخت و گفت: دخالت دولت به هر شکلی مخل جامعه مدنی است. معتقدم یارانه و حمایت، روی دیگر سرکوب است چون استقلال جامعه مدنی را می گیرد.
این فعال مدنی خاطرنشان کرد: مساله دیگر بحث محلی گرایی مقابل جهان گرایی است. زندگی محلی امری واقعی و ملموس است.ما باید جهانی بیندیشیم و محلی عمل کنیم.
باقی تاکید کرد: همیشه تصور می کنیم فساد بلایی است که فقط به جان حکومت می افتاد اما فساد در جامعه مدنی هم امکان پذیر است چون این جامعه نیز مانند حکومت آسیب پذیر است./ایرنا
